Peasant Autonomy
         Archive          
go to the previous page     English     ga naar de volgende pagina
Verhaal 129

Bihar, India – 1970

Het onderzoeksteam


for bigger picture click on this photo

(Foto: Jim)

Bihar.

“Lieve oom Bono, laat die anderen maar praten, wij zijn hier eindelijk weer bij elkaar”, zeggen de vingers van Douloti. Zwijgend masseert ze de voeten van Bono, met zoveel liefdevolle aandacht dat de vingers haar gevoelens als vanzelf overbrengen. “U bent de enige die echt kan begrijpen wat ik doorstaan heb. U kent de pijn zelf. Laat die anderen maar praten.”

- De regering in Delhi moet eindelijk eens maatregelen nemen om de schuld-slavernij af te schaffen. Ons onderzoek, ons rapport zal hen daartoe dwingen. Dan zal er een goede wet komen.
- Hoe lang gaat dat duren, voordat die nieuwe wet er is? En wie zal die wet respecteren?
- Eerst moeten we een goede wet hebben en dan gaan we een organisatie oprichten van schuldslaaf-prostituees en met die organisatie gaan we de publieke opinie mobiliseren, zodat de overheid zich gedwongen voelt de wet ook te handhaven.
- Het lijkt me beter de fik te steken in al de bordelen die we tegen komen. Dan zijn we er maar mooi van af.


for bigger picture click on this photo

(Foto: Pargit)

Bihar.

Douloti is van het Nagesia-volk. Nooit hadden haar ouders haar willen verkopen, maar ze waren ertoe gedwongen. Ze hebben het niet kunnen voorkomen. Ze is meegenomen naar de stad en daar in een bordeel beland, waar ze nu al een paar jaar kamiya is, schuldslaaf-prostituee.
Oom Bono komt uit hetzelfde dorp. Ook hij was schuldslaaf, maar hij is weggevlucht. Hij is chauffeur geworden bij een team dat schuldslavernij in kaart brengt. Zo is hij in het bordeel terecht gekomen waar Douloti werkt.

Zwijgend masseert Douloti de voeten van Bono en haar vingers zeggen: “Weet u nog, oom Bono, hoe ik altijd in de luchtwortels van de reusachtige banyanboom van ons dorp schommelde, als ik de geiten hoedde? Weet u nog dat ik een keer niet naar het feest in een andere dorp kon, omdat ik een zweer op mijn been had? U nam me op uw schouders en droeg me er helemaal naar toe. s' Nachts hoorden we u soms enorm kabaal maken op uw pannen en op het olieblik, om een tijger te verjagen. Weet u nog, oom Bono? Weet u wel hoeveel u voor me betekent? U bent de enige die me kan begrijpen.”

_______________________

Bron
Het boek Imaginary Maps van de Indiase schrijfster Mahasweta Devi schildert in drie indrukwekkende verhalen het bittere leven van de inheemse volken in India.



Ga naar:
= de volgende pagina: De vooruitgang - Noord-Oeganda – 1970 (2), verhaal 130.
= de Inhoudsopgave, verhaal 129.